නුඹ තරම්....

සදු තරම් මට හිරු තරම්...

ආදරේ තිබු නුඹෙ ළයේ..

නුඹ තරම් නුඹෙ රුව තරම්

සෝ සුසුම් දුන් කිසිවක් නැතේ

වේදනාවන් විදිනට තරම්

සිතේ සවියක් නැති මගේ..

නුඹේ සුසුමන් හැර වෙනින් යම්

නොමැත කිසිවක් මේ ලොවේ..

නුඹේ නෙතගින් මගේ කදුළක්

වැටුනි නම් පෙර එක දිනේ

මා නුවන් පිරු නුඹේ සෙනෙහෙත්

රැගෙන යනු මැන මා කෙරෙන්.......................

සියුමැලිද කළුවරත් මෙතරම්....................

සියුමැලිද කළුවරත් මෙතරම්

නුඹේ හදවත ඉස්සර වගේ..........

මගේ හිත නුඹ කළුවරට ගෙනිහින්

කළුවරත් දැන් මගෙ වගේ...

හීන අතරින් අදුර හිනහේ

නුඹව නොපෙනෙන්නට වගේ..

නෙත ගිලන් වී වැටෙන කදුළට

නුඹේ මතකය යළි ඇදේ

නුඹේ නිලුපුල් සිනා බිදකට

මගේ කදුළේ ඉම වැසේ....

සුන්දරද කදුළත් මෙතරම්

නුඹව මට ඉස්සර වගේ.......

ඔබ නොවුනි නම්

නිදන නෙතුපිය හෙමින් රිද්දන 

සිහිනයද ඔබ නොවුනි නම් 

හඩන හදවත තවත් රිද්දන 

දරුණු හිත නුඹෙ නොවුනි නම්

සිනා වී සිට මගේ හදවත

ඔබ හොරෙන් ගෙන නොගිය නම්

අනේ සත්තයි සිනහ වෙමි මම

එදා ඔබ හමු නොවුන නම්......

ඉවසීමේ ප්‍රතිපදාව

යලි දීපන්...

බොරුවට හරි

බොරුවට හරි තව එක සැරයක් කියා දෙන්න 

උඹව අමතක කරන හැටි 

දැනෙනවනම් උඹේ ඔය හිරි වැටිච්ච හිතට 

ආදරේ කරපු තරම් මම..

හීනයක් වෙලා උඹ හිටපු කාලේ

උඹේ ඇගිලි වලින්ම

සිත්තම් කරපු  හැටි ඒ හීනේ

උඹේ ඇගිලි වලින්ම පොඩි කරලා දාපු හැටි...

තාමත් මතකද  ඔය හිරි වැටිච්ච හිතට..

හීන ලෝකෙන් බිමට වැටුන මට 

හිනා වුනේ කොහොමද උඹ....

උඹ ආදරෙයි කියපු මුවින්ම

කියා දෙන්න දැන්වත් මට

අමතක කල හැටි..ඔය හිරිවැටිච්ච හිත

පටාචාරාවකි නුඹ කලියුගයේ

පටාචාරාවකි නුඹ කලියුගයේ

හිස හැලු අත දිව යන

අසා බුදු හිමි සොයා නිම් තෙර

නිවෙන්නට යමක් ඇත්දැයි 

සිතන්නට සැනසුමක් කොහෙදැයි
නෙත් කෙවෙනි රතු වුනත් කදුළට

මහමෙරක් සැලුනත් සුළගට

සම්බ වේවිද ඒ හිමි

කලියුගයේ නුඹ හට

නිවාලන්නට නැගුනු ගිනි දැල්

නුඹෙ ළයේ