ඔබ නොවුනි නම්

නිදන නෙතුපිය හෙමින් රිද්දන 

සිහිනයද ඔබ නොවුනි නම් 

හඩන හදවත තවත් රිද්දන 

දරුණු හිත නුඹෙ නොවුනි නම්

සිනා වී සිට මගේ හදවත

ඔබ හොරෙන් ගෙන නොගිය නම්

අනේ සත්තයි සිනහ වෙමි මම

එදා ඔබ හමු නොවුන නම්......

ඉවසීමේ ප්‍රතිපදාව

යලි දීපන්...

බොරුවට හරි

බොරුවට හරි තව එක සැරයක් කියා දෙන්න 

උඹව අමතක කරන හැටි 

දැනෙනවනම් උඹේ ඔය හිරි වැටිච්ච හිතට 

ආදරේ කරපු තරම් මම..

හීනයක් වෙලා උඹ හිටපු කාලේ

උඹේ ඇගිලි වලින්ම

සිත්තම් කරපු  හැටි ඒ හීනේ

උඹේ ඇගිලි වලින්ම පොඩි කරලා දාපු හැටි...

තාමත් මතකද  ඔය හිරි වැටිච්ච හිතට..

හීන ලෝකෙන් බිමට වැටුන මට 

හිනා වුනේ කොහොමද උඹ....

උඹ ආදරෙයි කියපු මුවින්ම

කියා දෙන්න දැන්වත් මට

අමතක කල හැටි..ඔය හිරිවැටිච්ච හිත

පටාචාරාවකි නුඹ කලියුගයේ

පටාචාරාවකි නුඹ කලියුගයේ

හිස හැලු අත දිව යන

අසා බුදු හිමි සොයා නිම් තෙර

නිවෙන්නට යමක් ඇත්දැයි 

සිතන්නට සැනසුමක් කොහෙදැයි
නෙත් කෙවෙනි රතු වුනත් කදුළට

මහමෙරක් සැලුනත් සුළගට

සම්බ වේවිද ඒ හිමි

කලියුගයේ නුඹ හට

නිවාලන්නට නැගුනු ගිනි දැල්

නුඹෙ ළයේ

හදවත.....

මගේ ඇස් දෙක ඉස්සරහම 

ඒක කොච්චර ඉක්මනට උඹෙන් ඈත් උනාද.....

මම කොච්චර උත්සහ කලාද 

ඒක උඹ ලගම තියන්න.......

ඒත් ඒක කවමදාවත්

උඹ ලගටවත් ආවෙ නැති හැටි... 

ඉතින් මා ප්‍රිය හදවත.....

උඹට නැති වුන උඹව

කවදා ආයෙත් උඹට ලැබේවිද..

එතකල් අපි යමු හිනා වෙවි..අඩ අඩ.. 

සතුට දුක දෙකටම...

උඹට මමයි මට උඹවයි..

මේ ලෝකේ කාටවත්ම වෙන් කරන්න බැරි වෙයි...

උඹට උඹව හම්බ වුන දවසට

ඒ ගැන වැඩියෙන්ම සතුටු වෙන කෙනා 

මමයි..

ඒ උඹ මගේ හදවත නිසා

ඉන්න දෙන්න අදුරෙම මට

මින් මතු එන්න එපා

අදුරට නුඹ.....

වෙනදා වගේ සුවද අරන්..

අදුර නුහුරු නුඹෙ දෑසට

කදුළු උනාවි...

පාට මලක් වෙන්න එපා මගේ දෑසට

මල් සුවදම කදුළු සලාවි..

ඉන්න දෙන්න අදුරෙම මට

ඉස්සර වගෙ මුවා වෙලා..

සිනා සලන නුඹෙ දෑසම බලා හිදින්නම්

සදවතියේ

අදුරේ තනිකම  එළිය සිඹින්නට

දහස් වරක් රෑ 

තරු ගනිනා කල.......

රන්වන් විහිදුන සදළුතලේ හිද

අදුරට උරණව

කිම සදවතියේ නුඹ..

තිත්ත කළුවර

තියනව නම් දුක හිත යට

තියෙනව නම් දුක හිත යට

ඇදී එන්න නිල් තරු කැට

මගෙ දෙනෙතට තනි රකින්න

රුදු ඝණ අදුරේ................

වැහි බිදු හා වැටුනු කදුළ

 නොපෙනෙන්නට

අහක බලන්

මට නොපෙනෙන්නට රහසේ

අනන්තයේ තරු ගැන්නා

මතකද නුඹ හට 

ඒ දවස..

රුදු ඝණ අදුරේ................